Klejnot science-fiction z 2022 roku, Vesper, nie każdemu przypadnie do gustu.
Ta dystopijna tajemnica to poruszająca książka z obrazkami, w której strony przewraca się powoli, aby można było wchłonąć każdy delikatny, wywołujący cuda szczegół. Innymi słowy, nie oglądaj tego, jeśli szukasz bezmyślnego hitu akcji.
Oglądaj go — w serwisie Netflix w Wielkiej Brytanii lub wypożycz w Prime Video, Apple TV Plus i nie tylko — aby zanurzyć się w apokaliptycznej, biopunkowej bajce. Vesper wygląda jak fantazja zaczerpnięta z kart graficznych Tales From the Loop Simona Stålenhaga. Ogromne bestialskie pomniki majaczą w oddali na opustoszałym polu, spowitym morzem mgły. Młoda dziewczyna i jej unoszący się w powietrzu droid kumpel przeczesują szczątki. To jest sceneria dla mrocznej, tajemniczej, pięknej baśni, w której medytacja pogrąży ciało i duszę.
Tytułowa Vesper (Raffiella Chapman) to 13-letnia botaniczka, której życie i umiejętności są poświęcone utrzymaniu przy życiu jej sparaliżowanego ojca. Rywalizuje o złom od innych kolekcjonerów, zbierając pozostałości zniszczonej Ziemi, gdzie skromne zasoby są kontrolowane przez potężnych mieszkańców Cytadeli.
Ale żyjemy na obrzeżach, w zdradzieckich lasach i parujących bagnach Ziemi, która trzyma się życia po upadku ekosystemu. Genialny biohacker, Vesper, jest dyrygentem orkiestry złożonej z kolorowych, niemal magicznych roślin, z których niektóre odczuwają głód równie przerażający, jak żywiący się ludźmi grzyb w Ostatni z nas.
Kiedy Vesper spotyka jasnowłosą postać przypominającą niemal Władcę Pierścieni (Rosy McEwen), wydarzenia zostają wprawione w ruch, co prowadzi ją do zasiania promyka nadziei dla innych osób w jej wieku, walczących o znalezienie światła na zrujnowanej planecie.
Camellia to tajemniczy nieznajomy, który wkracza w życie Vesper i jej droida.
Rozrywki Condora
Reżyserzy Kristina Buožytė i Bruno Samper, którzy w 2012 roku nakręcili także hipnotyzujący thriller science-fiction Znikające fale, wpletli tematy piękna i odporności w nadziei, że Vesper pozwoli nam wierzyć w przyszłość, pomimo stanu świata. Zajęło im lata badań, aby zbudować wszechświat, włączając „ostatnie innowacje w architekturze organicznej, bioprojektowaniu, inżynierii genetycznej, a nawet seksualności roślin”.
Rezultatem jest wyjątkowa, bogato zrealizowana dystopia science-fiction o prawie żywej jakości Andorski w swoim dotykowym charakterze. Ale Vesper to nie tylko budowanie atmosfery. Hodowca syntetycznych ludzi (Eddie Marsan) ma złowrogie zainteresowanie Vesper i są momenty przerażenia ciała, na które można się wić.
Potem, unosząc się w ciemności – migotanie ciepła, świecąca latarnia niesiona przez Vesper, a za nią jej stary dron zwiadowczy z wymalowaną buźką. Pocieszający ojcowski głos drona rozbrzmiewa w ciszy cmentarnego świata. Z tyłu pojawia się tajemnicza, przypominająca elfów Camellia, skrywająca tajemnice, dzięki którym historia posuwa się do przodu. Vesper rozwija więź matki i córki z Camellią, proste uczucie, które rozświetla mrok czystością i niewinnością.
Vesper jest utalentowaną biohackerką.
Rozrywki Condora
Co ciekawe, pomimo mrocznej, baśniowej natury tego świata, marzenia i ucieczka są przedstawiane jako destrukcyjne. Bardziej cenione jest konfrontowanie się z przeszkodami, bez względu na to, jak brutalna jest rzeczywistość. Podczas gdy odległa Cytadela góruje we własnej mitologii, zbudowanej mocą opowiadania historii, rzeczywistość jej istnienia jest ponura.
Aby uzyskać coś nieco innego niż zwykłe hity science-fiction, wypróbuj Vesper. Czuje się mały, przyziemny, ograniczony do kilku miejsc, bez przesadnej pontyfikującej wielkości. Jest osadzony w dziecięcej perspektywie dystopii, cichy i zwinny. A jednak szerokość, zakres i majestat tego świata są potężne.
Nowe filmy, które pojawią się w 2023 roku od Marvela, Netflixa, DC i nie tylko
Zobacz wszystkie zdjęcia
